Friday, April 28, 2006
ظهري ، ياد جمعه هاي زمستان 11 سالگي م افتادم كه صبح ش
با صداي قصه گفتن ” خانم عاطفي “ بيدار مي شدم و صبحانه
مي خوردم . بعدش همونطور كه ” صبح جمعه با شما “ از راديو پخش
مي شد و صداي ” آقاي ملون “ و ” خانم سوزني “ و ” زرگنده “
مي اومد ، و كلي مي خنديدم ، تند تند مشقامو مي نوشتم تا
بعد از نهار - كه دوست داشتم آش رشته باشه – بتونم با خيال
راحت يه پتو بكشم روم و در ميان فين فين هاي مكرر - نمي دونم چرا
اون سالها دايم سرما خورده و مريض بودم - ، ” قصه ي ظهر جمعه “
گوش بدم ..
راهنمايي كه بودم و كله م بوي قرمه سبزي گرفته بود ، برنامه ي
راديو هاي بيگانه هم اضافه شد و راديو آمريكا و راديو اسراييل .
يادمه همش حرص مي خوردم از دست هموطن هايي كه زنگ
مي زدن و مزخرف مي گفتن و خاطره ي اعليحضرت همايوني ، بيچاره شون
كرده بود و از راه دور قربون وليعهدشون ميرفتن و بعضي هاشون كه
زيادي ساده بودن ، تقاضا مي كردن كه : بياين نجاتمون بدين !
اون سال كه كنكور داشتم و ” راديو پيام “ ، تازه تأسيس شده بود
و شبها بيدار بودم ، صداي ” صدر الدين شجره “ و ” سهيل محمودي “
و ” محمد صالح علا “ و بعدتر ، ” حميد امجد “ از تنهايي درم مي آورد ؛
عين راننده كاميون ها كه با ” راه شب “ حال مي كردن .. :D
آخرين خاطراتم از راديو ، مال زمانيه كه ” راديو آزادي “ راه اندازي
شد و گزارش هاي ” كامران فاني “ و ” جمشيد گرگين “ و خوانش ” هفت
پيكر “ و ” خمسه ي نظامي “ و ..
( به جان خودم من فقط برنامه ي فرهنگي ش رو گوش مي كردم! )
خيلي وقته راديو رو حرفه اي گوش نكردم ؛ 67 سالگي ش مبارك !
پ . ن 1 : الآن ياد راديوي آندرياي ” حاج بابا “ م هم افتادم
و گوش سنگين ش و اينكه چقدرعشق راديو بود !
پ . ن 2 : دلتنگ راديو نشده بوديم كه اون هم شديم !
با صداي قصه گفتن ” خانم عاطفي “ بيدار مي شدم و صبحانه
مي خوردم . بعدش همونطور كه ” صبح جمعه با شما “ از راديو پخش
مي شد و صداي ” آقاي ملون “ و ” خانم سوزني “ و ” زرگنده “
مي اومد ، و كلي مي خنديدم ، تند تند مشقامو مي نوشتم تا
بعد از نهار - كه دوست داشتم آش رشته باشه – بتونم با خيال
راحت يه پتو بكشم روم و در ميان فين فين هاي مكرر - نمي دونم چرا
اون سالها دايم سرما خورده و مريض بودم - ، ” قصه ي ظهر جمعه “
گوش بدم ..
راهنمايي كه بودم و كله م بوي قرمه سبزي گرفته بود ، برنامه ي
راديو هاي بيگانه هم اضافه شد و راديو آمريكا و راديو اسراييل .
يادمه همش حرص مي خوردم از دست هموطن هايي كه زنگ
مي زدن و مزخرف مي گفتن و خاطره ي اعليحضرت همايوني ، بيچاره شون
كرده بود و از راه دور قربون وليعهدشون ميرفتن و بعضي هاشون كه
زيادي ساده بودن ، تقاضا مي كردن كه : بياين نجاتمون بدين !
اون سال كه كنكور داشتم و ” راديو پيام “ ، تازه تأسيس شده بود
و شبها بيدار بودم ، صداي ” صدر الدين شجره “ و ” سهيل محمودي “
و ” محمد صالح علا “ و بعدتر ، ” حميد امجد “ از تنهايي درم مي آورد ؛
عين راننده كاميون ها كه با ” راه شب “ حال مي كردن .. :D
آخرين خاطراتم از راديو ، مال زمانيه كه ” راديو آزادي “ راه اندازي
شد و گزارش هاي ” كامران فاني “ و ” جمشيد گرگين “ و خوانش ” هفت
پيكر “ و ” خمسه ي نظامي “ و ..
( به جان خودم من فقط برنامه ي فرهنگي ش رو گوش مي كردم! )
خيلي وقته راديو رو حرفه اي گوش نكردم ؛ 67 سالگي ش مبارك !
پ . ن 1 : الآن ياد راديوي آندرياي ” حاج بابا “ م هم افتادم
و گوش سنگين ش و اينكه چقدرعشق راديو بود !
پ . ن 2 : دلتنگ راديو نشده بوديم كه اون هم شديم !
Comments:
Post a Comment
