نقش بندان

موسیو ابراهیم و گلهای قرآن



1) رقصم گرفته بود
مثل درختکی در باد
آنجا کسی نبود
جز من و خیال و تنهایی
رقصم گرفته بود
پیرانه سر ، دیوانه وار ،
تنها ، تنها ،
رقصیدم ، رقصیدم ..
( ابراهیم منصفی )

2) " هومن برق نورد " و " بهزاد فراهانی " ، عالی بودند .
ظاهرا " کوشک جلالی " خودش پایان نمایش را تغییر داده بود
هرچند من پایان بندی های " اشمیت " را دوست ندارم ( قابل
توجه دختر دایی کوچیکه ) اما گویا پایان ِ اصلی ش
بهتر از این بوده . عکس هم از " رضا معطریان " است
( کپی رایت و این حرفا ! )


3) میشد تحمل کرد :)

خشونت ِ پنهان . نفرت ِ پنهان . درد و ترس ِ پنهان +

بینوش , بینوش ِ دوست داشتنی ِ ما !

تغاری بشکند ماستی بریزد
جهان گردد به کام کاسه لیسان

بوی وانیل میاد و مزه ی گیلاس شیرین آبدار سرد زیر
دندونمه و" شهداد روحانی " خودش قطعه ی " رقص بهار "
رو درست درست مینوازه و دنیا ، بدجوری آبی ِ آسمانیه :)

مثل ِ مثل ِ مثل ِ گير افتادن تو آغوش ِ يه آدم ِ چاق ِ خيس از عرق ..‌‌‌‍