نقش بندان

خيال خام پلنگ من، به سوي ماه جهيدن بود
و ماه را ز بلندايش به روي خاك كشيدن بود
پلنگ من،دل مغرورم،پريد و پنجه به خالي زد
كه عشق ماه بلند من براي دست رسيدن بود
من و تو آن دو خطيم آري،موازيان به ناچاري
كه هر دو باورمان ز آغاز به يكديگر نرسيدن بود
چه سرنوشت غم انگيزي،كه كرم كوچك ابريشم
تمام عمر قفس مي بافت ولي به فكر پريدن بود


غرض،”حسين منزوي“هم پس از ”گل آقا“ رفت!!!